Δίκτυο τηλεπικοινωνιών: είναι ένα σύστημα επικοινωνιών το οποίο διαθέτει: α) πολύπλοκες τηλεπικοινωνιακές συσκευές που χρησιμοποιούνται από κοινού με όλους τους συνδρομητές του δικτύου, β) τηλεπικοινωνιακούς κόμβους και γ) τα φυσικά μέσα διάδοσης της πληροφορίας (γραμμές επικοινωνίας). Επίσης περιλαμβάνει και τις διατάξεις πρόσβασης στο δίκτυο (τηλέφωνα, υπολογιστές κλπ.). Βασική ιδιότητα του κάθε δικτύου είναι η παροχή ικανοποιητικής επικοινωνίας με τον ελάχιστο δυνατό αριθμό συνδέσεων των κόμβων του. Με το δίκτυο κάθε συνδρομητής μπορεί να χρησιμοποιεί από κοινού με άλλους συνδρομητές διάφορες τηλεπικοινωνιακές συσκευές που δεν μπορεί να διαθέσει μόνος του.

τηλεπικοινωνιακό πρωτόκολλο: κανόνες που διέπουν την επικοινωνία και το αντικείμενο εργασίας των συνεργαζομένων μερών του τηλεπικοινωνιακού δικτύου.

switch: συσκευή για να ανοίγει ή να διακόπτει τη σύνδεση σε ένα ηλεκτρικό κύκλωμα, διασυνδέει ΗΥ.

Δρομολογητής (router): συσκευή για τη διασύνδεση δύο ή περισσοτέρων δικτύων ή τμημάτων δικτύων στο επίπεδο δικτύου του μοντέλου OSI.

Κάρτα Δικτύου (Network Interface Circuit, NIC): κάρτα διεπαφής, που επιτυγχάνει τη φυσική διασύνδεση του ΗΥ με το τοπικό δίκτυο

 UTP (Unshielded Twisted Pair): καλώδια τα οποία περιέχουν συνεστραμμένα ζεύγη χωρίς να παρεμβάλλεται θωράκιση.